Case Study: Plan van Aanpak
Ten eerste ga ik de game nauwkeurig bestuderen en let daarbij vooral op de verhaallijn en de ruimtes waar je je als gamer bevindt. Ik let hierbij op de cutscenes, de opdachten en de gesprekken die in de game voorkomen en probeer deze vervolgens te vergelijken met scènes uit de film. Hierop volgend ga ik onderzoeken of er veel overeenkomsten of verschillen aanwezig zijn, hierdoor kan ik later bepalen in hoeverre er sprake is van vrijheid in de narratie en ruimte in de game Scarface. Deze resultaten zullen voldoende zijn om mijn hoofdvraag te kunnen beantwoorden.
Het is dus belangrijk om als eerst het begrip vrijheid te specificeren en duidelijk te operationaliseren. De methode die ik ga gebruiken is een analyse. Door middel van een analyse van mijn casus kan er het best worden weergegeven wat de verschillen en overeenkomsten zijn in narratie en ruimte. Met behulp van literatuur uit de filmwetenschap maak ik deze begrippen overigens nog duidelijk en probeer uitleggen hoe deze begrippen betrekking hebben op games, met name Scarface. Ik denk dat mijn hoofdvraag verder goed aansluit op mijn objectafbakening en hoef dit verder niet drastisch te veranderen.
Mijn onderzoek zal ook betrekking hebben binnen het relevante en actuele discourse over ludologie en narratie. Zoals eerder aangeven ga ik wel dieper in op het ‘free roaming’ genre binnen de gamecultuur. Dit omdat vrijheid, narratie en ruimte hier direct betrekking op hebben. De theorie is voornamelijk afkomstig uit de week ‘narratie en ruimte in videogames’ buiten dat gebruik het boek ‘Film Art’ van Bordwell en Thompson ook voor mijn onderzoek, om de filmische kant en de onderzochte begrippen te verduidelijken.
Scarface de game wordt in verschillende reviews die ik heb gelezen vaak op twee manieren beoordeeld. Aan de ene kant vinden mensen het een waardeloze game omdat de game geen respect zou hebben voor de film. Dit omdat het einde van de film (waarin Tony Montana wordt doodgeschoten) het beginpunt van de game is de echte filmliefhebber dit niet kan waarderen. De ander helft van de mensen vindt dit juist een nieuwe en originele manier om zo aan de ene kant je eigen verhaal (film) te creëren of de juist de mogelijkheid om de film zelf na te spelen. Scarface de game kan dus in sommige opzichten gezien worden als Scarface 2 de film. Als externe bronnen gebruik ik dus reviews en previews van de game die met als onderwerp ook de film Scarface aankaarten. Ook heb ik een filmpje van een interview met de maker van de game om zo meer informatie te vergaren en beter inzicht te krijgen.
1 comment:
Hi Bob,
ziet er ok uit. Ik zou als ik jou was nog wat meer literatuur zoeken over de aard van interactiviteit in games. Daarbij kun je denken aan cutscenes (zijn best wat artikelen over verschenen), maar ook aan het doorlopen van een verhaal (ben je alleen aan het volgen, of bouw je je eigen verhaal op tijdens je exploratie van de spelwereld). Dit soort literatuur mis ik in je opzet (zet overigens zsm je structuur ook online), terwijl die een prima aanvulling kan zijn. Dit omdat Bordwell weliswaar heel goed de filmische kenmerken in games kan blootleggen, maar geen oog heeft voor de mediumspecificiteit van games die tot een nieuwe opvatting van narratief kan leiden.
Gebruik de vakantie om je goed te orienteren op literatuur en je zo goed mogelijk in te lezen, zodat je erna goed weet hoe je aan de slag kunt. Ik zie je iig op di 9 januari, om 15u in de kantine.
Succes!
Feestelijke groet: Eva
Post a Comment